D/a: Tondo

Spiegeltje, spiegeltje aan de wand

OFFICE Kersten Geers David Van Severen

Bezoek dit project tijdens de Dag van de architectuur. Uitzonderlijk kan je ook rondwandelen in Tondo. Toegang is gratis, maar inschrijven is verplicht via onderstaand formulier. Jonathan (F/a Curatorenteam) licht toe waarom je dit project zeker niet mag missen.

Sinds ik hier schijnbaar luchtig hang, ben ik vergeleken met een ufo, een donut of een rol ducttape. Mijn creatieve scheppers noemen me Tondo, wat Italiaans is voor een rond schilderij. Een tondo heeft – naast rond te zijn – als voornaamste kenmerk dat wat zich op de achtergrond van het schilderij afspeelt, onbelangrijk is. De achtergrond is vaak niet opgevuld en als dat toch het geval is, is het de voorgrond die het onderwerp bepaalt. Als je het zo stelt, ben ik niet echt in de wolken met de naamkeuze. 

Maar genoeg zelfbeklag want verder, het mag ijdel klinken, is alles geslaagd aan mij. Ik zal precies beschrijven welke slimme ontwerpbeslissingen mijn scheppers namen om me zo goed mogelijk in te bedden tussen de Kamer en de commissiezalen van het Federaal Parlement.  

Ik ben rond 

Ten eerste ben ik rond. Je mag me gerust wat gezet noemen, ik beschouw het als een compliment. Mijn ronding voorkomt een te steile hellingsgraad tussen de gebouwen die ik verbind. Daarnaast heeft mijn vorm nog een consequentie: langs buiten werd mij een jasje gegeven van metaal dat zo hard werd opgeblonken dat ik bijna onzichtbaar ben. Het neemt identiteit van me weg maar geeft iets heel bijzonder terug. Bijna zoiets als spiegeltje, spiegeltje aan de wand en je ziet een aanpalend historisch gebouw aan elke kant.

Ik ben een anti-tondo 

Ikzelf ben namelijk slechts een verbindingselement – een transitruimte – tussen twee grootmachten van onze staat. Zo ben ik een anti-tondo, het is de achtergrond waar het om gaat. Dat mijn scheppers hun ego als architecten konden opzij schuiven, blijkt nu hun meest genereuze geste te zijn. Stel je voor dat ik was opgetrokken in een frivool kleurtje met een opmerkelijke vorm: je zou een zware aanvaring zien tussen drie gebouwen die onderling erg verschillen in tijdsgeest en stijl.  

Ik ben meer dan een figurant 

Toch ben ik niet zomaar een figurant: wanneer je onder mij een kijkje neemt, merk je hoe zwaar en aanwezig ik eigenlijk ben. Ik licht bovendien een tipje van de sluier op door aan de binnenzijde te bestaan uit een glazen doorkijkwand. Wat je dan kan zien, is hoe parlementariërs vlijtig in de weer zijn… Dat ze zich daarbij hebben verheven tot een hoger niveau, moeten we wel snel terug vergeten.

Auteur: Jonathan Cludts