De kunstenaar achter het beeld

Drawing, sewing, weaving, waving

Telma Lannoo (27) is al van jongs af aan bezig met verhalen vertellen. Ze volgde een theateropleiding, maar daar merkte ze dat ze makkelijker de juiste beelden vindt dan de mooiste woorden. Ze stortte zich op illustratie en beeldende kunst, en dat doet ze vandaag nog steeds vanuit haar atelier in Gent.

Op haar Instagrampagina vat Lannoo haar praktijk treffend samen als ‘drawing, sewing, weaving, waving’. Het beeld dat ze maakte voor het Festival van de architectuur is er een mooi voorbeeld van. Het werd een vlag die wappert op het strand van Oostende, de uitvalsbasis van het festival dit jaar.

Het thema van het festival is ‘In transit’. Hoe heb je daarin weg gevonden?
“In het begin was het thema nog wat vaag voor mij – ik associeerde het woord transit spontaan met een luchthavencontext. Maar toen ik begon te lezen over hoe een samenleving of een stad in transit kan zijn, voelde ik dat het thema eigenlijk heel concreet is en dicht bij ons dagelijks leven staat. Bijvoorbeeld: we hebben het gevoel dat ons leven tegenwoordig een beetje stilstaat, en tegelijk komen we in beweging, gaan we massaal wandelen … Hoe zot is dat? Of je hebt de digitale wereld die aan een enorm tempo evolueert, maar aan de andere kant onze nood als mensen om terug te keren naar de natuur en opnieuw meer stil te staan bij de waarde van onze fysieke leefomgeving. Die tegenstellingen heb ik in het beeld proberen te vatten.”

Op dat beeld zijn twee mensen te zien die elkaar lijken te kruisen op een weg.
“Of op een waterstroom, dat laat ik aan de kijker over. Ik wou een statisch beeld creëren waar toch de suggestie van iets organisch in zit. Het is een momentopname van twee mensen die in beweging zijn. De figuren zijn wat uitgerekt, wat ze iets vluchtigs geeft. Maar tegelijk staan ze ook stil. Ze zijn in bakstenen gegoten, een referentie aan het Vlaamse landschap. Of je kan de bakstenen ook interpreteren als pixels, een verwijzing naar data en digitalisering. Het beeld zoekt naar een balans tussen stilstaan en bewegen, tussen bouwen en natuur, online en offline …”

En die verschillende lagen heb je dan nog eens op een vlag gezet.
“Ja, ik vind het zelf heel leuk om de vlag te zien wapperen. Het is voor mij bijna een visuele grap, de bakstenen die door de wind beginnen te bewegen. Dat is ook weer die spanning tussen vast en fluïde, die in het thema van het festival vervat zit. Het was wel een uitdaging om de vlag op een mooie manier vast te leggen. Daarvoor heb ik de hulp van fotograaf Tom Callemin gevraagd, die ik al kende van op school. We zijn samen naar het strand van Oostende gegaan en kwamen tot een foto en een bewegende versie van het beeld.”

Wat betekent het voor jou om ergens een vlag in de grond te planten?
“Ik kan me inbeelden dat mensen het idee van ‘een vlag planten’ met daarop bakstenen afgebeeld, interpreteren als ‘hier gaan we bouwen’. Maar eigenlijk is dat niet wat er achter het beeld zit. Het gaat voor mij meer om een samenwerking met de natuur. De wind in de vlag is eigenlijk de natuur die ons het beeld helpt zien. Maar omgekeerd toont de wapperende vlag ook de wind. De vlag is dus zeker geen oproep om alles te gaan volbouwen. Het is mijn interpretatie van het thema ‘In transit’: de constante verandering, de interactie met de omgeving en de natuur.”